Eenzaamheid

Coby Leeuwenburgh-kloosterman

Ze is er elke dag weer,
keer op keer.
Ze slokt me op,
en breekt me af.
Vaak loop ik haar voorbij,
en ben ik blij dat ik haar nauwelijks zie.
Vooral 's avonds en 's nachts is ze bij mij.
Ze komt als een dief in de nacht.
Het is net of ze op me wacht.
Ze nestelt zich in mijn bed,
en zorgt voor een vreselijk vleselijk verlangen.
O God, wat ben ik nu bevangen,
door iets wat er niet meer is.
Bij het ontbijt kijkt ze me aan,
zoiets van:" vannacht heb je het slecht gedaan".
Daarna de dagelijkse sleur, ze is weer op de achtergrond,
geen gezeur.
Eenzaamheid, als ik flink ben wijs ik haar de deur.