nader

Geert Messelis

donkerdiep
zoals de straat toen verder liep
een holle weg
tussen smalle huizen
die moe tegen elkander leunden
trollen waren er niet
maar tekens op de lege muren
bedrogen niet
het liep heel traag ten einde
het licht was jaren weg
ik hield halt en rouwde
om wie ik achterliet

mijn stappen werden traag
slepend langs door verdriet
ontheemde huizen
een schim liep op me toe
een vrouw zonder gezicht
die kraste in een spiegel
een kraai vloog op
in haar hand
een blijvend teken
aan de wand