INLOGGEN
«»

VERHUIZEN

De oude kluizenaar
woont al tientallen jaren
bij het afgelegen moeras
ziet 's avonds een dwaallichtje
uit de modderpoel komen

hij volgt de kleine vlam
die langzaam voortzweeft
hem over stevige grond leidt
langs de nachtelijke dreiging
van vage zwarte gedaantes

windvlagen stoten tergend
de grijsaard loopt onvermoeibaar
achter zijn vuurgids aan
zij duikt lage struiken in
danst schokkend op en neer
zoekt smeulend haar weg

koude regen tikt hard
de man ziet niets meer
blikt angstig naar alle kanten
vindt tenslotte tussen 't gras
een gloeiend puntje
dat schuchter verder schuift
telkens dooft _ dan weer brandt

de rode stip is verdwenen
slechts vragend duister dringt zich op

de eenzame denker
hoort water klotsen
en stemmen ontwaken
valt uitgeput in zwijm

hij leeft aan het stille meer
waar wijsgeren huizen
laat samen met hen
zijn belegen gedachten
vol herboren stem
over riet en golven klinken.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Een kluizenaar heeft er zijn levenswerk van gemaakt om in de ruige natuur het leven te overdenken. Op zijn oude dag wordt hij door een klein vlammetje tot zwerven geroepen. Na een inspannende voettocht komt hij bij een meer, waar hij blijft wonen. Bij dat meer verblijft ook een gemeenschap van nadenkers. De oude kluizenaar leeft als herboren. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERHUIZEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.