«»
woont al tientallen jaren
bij het afgelegen moeras
ziet 's avonds een dwaallichtje
uit de modderpoel komen
hij volgt de kleine vlam
die langzaam voortzweeft
hem over stevige grond leidt
langs de nachtelijke dreiging
van vage zwarte gedaantes
windvlagen stoten tergend
de grijsaard loopt onvermoeibaar
achter zijn vuurgids aan
zij duikt lage struiken in
danst schokkend op en neer
zoekt smeulend haar weg
koude regen tikt hard
de man ziet niets meer
blikt angstig naar alle kanten
vindt tenslotte tussen 't gras
een gloeiend puntje
dat schuchter verder schuift
telkens dooft _ dan weer brandt
de rode stip is verdwenen
slechts vragend duister dringt zich op
de eenzame denker
hoort water klotsen
en stemmen ontwaken
valt uitgeput in zwijm
hij leeft aan het stille meer
waar wijsgeren huizen
laat samen met hen
zijn belegen gedachten
vol herboren stem
over riet en golven klinken.
VERHUIZEN
De oude kluizenaarwoont al tientallen jaren
bij het afgelegen moeras
ziet 's avonds een dwaallichtje
uit de modderpoel komen
hij volgt de kleine vlam
die langzaam voortzweeft
hem over stevige grond leidt
langs de nachtelijke dreiging
van vage zwarte gedaantes
windvlagen stoten tergend
de grijsaard loopt onvermoeibaar
achter zijn vuurgids aan
zij duikt lage struiken in
danst schokkend op en neer
zoekt smeulend haar weg
koude regen tikt hard
de man ziet niets meer
blikt angstig naar alle kanten
vindt tenslotte tussen 't gras
een gloeiend puntje
dat schuchter verder schuift
telkens dooft _ dan weer brandt
de rode stip is verdwenen
slechts vragend duister dringt zich op
de eenzame denker
hoort water klotsen
en stemmen ontwaken
valt uitgeput in zwijm
hij leeft aan het stille meer
waar wijsgeren huizen
laat samen met hen
zijn belegen gedachten
vol herboren stem
over riet en golven klinken.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 02-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:
Een kluizenaar heeft er zijn levenswerk van gemaakt om in de ruige natuur het leven te overdenken. Op zijn oude dag wordt hij door een klein vlammetje tot zwerven geroepen. Na een inspannende voettocht komt hij bij een meer, waar hij blijft wonen. Bij dat meer verblijft ook een gemeenschap van nadenkers. De oude kluizenaar leeft als herboren. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERHUIZEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.