Donkere figuranten

Vincent Oostrijck

Donkere figuranten

De liefde is mooi
Ja, zo mooi
Behalve voor
Mijn eenzame zielebroeders
En mijn zusters van de nacht

De kinderen leven in duisternis
Of ze worden juist verblind
Door het koude neonlicht
Van deze oppervlakkige tijd

Ze wachten in de schaduw
Maar rusten doen ze niet
Hoe kun je rusten
Zonder liefde
Zonder troost

Mijn broeders en zusters
Ze weten het niet
Ze zouden huilen
Als ze dat konden
Boos worden kunnen ze
Alleen op zichzelf

De lijdensdruk is groot
Geen kerk
Of club
Of organisatie
Voor deze donkere figuranten
In zielenood

Altijd op de rand
Nooit in de kern
Maar op de scheidslijn
Tussen leven en dood

Ik denk aan hen
Ik ken hun verdriet
Graag zou ik zeggen
Het gaat jullie goed
Maar dat is niet waar
En ze geloven het niet

Vanavond bid ik voor hen
Dat ze ooit
In dit leven
De weg mogen vinden
Amen