Donkere figuranten
Donkere figuranten
De liefde is mooi
Ja, zo mooi
Behalve voor
Mijn eenzame zielebroeders
En mijn zusters van de nacht
De kinderen leven in duisternis
Of ze worden juist verblind
Door het koude neonlicht
Van deze oppervlakkige tijd
Ze wachten in de schaduw
Maar rusten doen ze niet
Hoe kun je rusten
Zonder liefde
Zonder troost
Mijn broeders en zusters
Ze weten het niet
Ze zouden huilen
Als ze dat konden
Boos worden kunnen ze
Alleen op zichzelf
De lijdensdruk is groot
Geen kerk
Of club
Of organisatie
Voor deze donkere figuranten
In zielenood
Altijd op de rand
Nooit in de kern
Maar op de scheidslijn
Tussen leven en dood
Ik denk aan hen
Ik ken hun verdriet
Graag zou ik zeggen
Het gaat jullie goed
Maar dat is niet waar
En ze geloven het niet
Vanavond bid ik voor hen
Dat ze ooit
In dit leven
De weg mogen vinden
Amen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-12-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Donkere figuranten’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.