Eenzaam in afwezigheid

Gertjan van der Kraan

Eenzaam in afwezigheid

Het was een prachtig feest
Maar ’t stoorde hem het meest
Dat men hem niet werkelijk zag
Op zijn oude eenzame dag
Je hoorde er niet echt meer bij
In alles wat je deed of zei
Tachtig jaar mag je nu zijn
Toch geeft het een soort pijn
Aanwezig zonder echt contact
Moe en daardoor onderuit gezakt
Men denkt voor jou zonder vragen
Zo gaat het nu bijna alle dagen
Verlangend naar wat oude kracht
Zegt hij ondanks alles zacht;
Het is goed zo, laten we gaan
Naar mijn andere stille bestaan