geen details

elze schollema

wat ze had voorspeld kwam vandaag niet uit
wellicht morgen, ondertussen zogen haar
rode lippen op een tot hard geworden voorwerp, geen
details want de herfst kwijlde in zijn eigen verdriet

niets was ze vergeten, de winterviolen harsblauw
gaf ze alsnog het vergeten water, niemand dobbelde
nog om haar kunnen - terwijl haar handen
speelden met het hamerspel dat verschrompeld

haar aan de tijd deed herinneren

ze foeterde op de wetenschap daar haar
monoloog klemde tussen de vernederingen die in haar
lichaam huisden - ze spuugde het zaad in een
tissue, opende de deur en veegde de bladeren

van haar stoep