eenzaam leven

Peter Paul Doodkorte

de wereld buiten kijkend
luidruchtig levend
klemt mij eens te meer
dit huis en haar kamers

terwijl alles en iedereen
voorbij mijn deur gaat
hoor ik belletjes rinkelen
naast en boven mij

slechts de muren
met foto's van ooit
horen stil luisterend
wat ik mijzelf zeg

de koffie op tafel
met tegenover mij
die altijd lege stoel
blijft voor mij alleen

de boontjes doppend
die alleen ik eten zal
zie ik andre en martine
met de wereld bakken

het journaal vertelt
als de avond donkert
wat morgen buiten
het weer zal zijn

de lichtjes dovend
voor ik slapen ga
stilt stiller dan stil
mijn hoofd en hart

dan droomt hunkering
nacht na nacht
morgen komen ze
of toch weer niet