Zo alleen zijn

Dakoyria

Ik zie haar daar buiten, zo heel erg alleen
Zij zit in de zon en ik loop er maar heen
Zij ziet er wel vrolijk en zomers uit
Schijn bedriegt wat, zij voelt zich eenzaam
meldt zij Ik besluit wat door te vragen.

Heeft zij zich al daar en daaraan willen wagen?
Ik vang dan steeds bot, zij heeft écht geen zin
Van haar man nog best zo kort, nog aan het
rouwen wel misschien?

Ik prijs haar om wat zij al wél doet
Het komt vast wel goed al duurt het nog een tijd
Wéten doe ik dit nog van mezelf
Echt helpen kan ik haar niet, maar luister goed
vrijwel vanzelf.

Ik groet haar uiteindelijk vriendelijk en ga weer
op huis aan
Per saldo moet een ieder op eigen wijze verlies
leren doorstaan.

Dakoyria, 2017.