Eenzaam
De liefde is vervlogen,
zachtjes uitgeblust.
Geen hand meer op mijn schouder,
geen mond die mij nog kust.
Geen lieve lach meer uit de verte,
geen aai meer door mijn haar.
Niet meer zitten samen,
op het bankje bij elkaar.
Er vallen nu geen woorden,
er is geen ergernis,
Maar ik weet nu uit ervaring,
Hoe eenzaam, eenzaam is.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-07-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Coby Leeuwenburgh-kloosterman (Actief sinds: 07-03-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Eenzaam’ van Coby Leeuwenburgh-kloosterman zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.