de zachte uren
ik vraag een heuveltop
zonder een pad
het spreken is zo zacht
tastend slaan de uren
er zijn geen vormen
alles wordt vermoed, verwacht
afdankers van de dag
het zijn traant in mijn ogen
de overkant
seint stille waters
de doodskreet
van de roependen in de woestijn
ik zoek naar samen
maar vind alleen alleen
teruggeworpen op de oever
van het meer
het water is vermoeden
ga niet heen
de sleutel knarst
het is volbracht
het openscheuren van de dag
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-06-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de zachte uren’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.