Heel even maar

Gertjan van der Kraan

Heel even maar

Gewoon even wat aandacht
Al is het maar dat je even lacht
Naar die onbekende vrouw of man
Die je ziet of tegen lopen kan
En die dagelijks weer strijdt
Tegen de pijn van eenzaamheid
Lopende weg stelt men de vraag
Hoe het nu met hem gaat vandaag
Maar voor hij echt kan reageren
Is men al bezig met passeren
En hij zich weer af gaat vragen
Of hij zich anders moet gedragen
Maar door de pijn van eenzaamheid
Is hij het leggen van contacten kwijt
Dus gewoon een eenvoudige groet
Geeft onbewust misschien de moed
Voor hem wat terug te zeggen
Zonder dat hij niet hoeft uit te leggen
Dat hij even kort had kunnen praten
Kort zijn eenzaamheid had verlaten