nachtzang

Geert Messelis

het land draagt zijn afwezigheid
in karrensporen
tussen de lege akkers
die op het groeien wachten
eenzame wandelaar
in koude late avond
ziet er nog sterren
ziet ze soms vallen
ik wens
een late kievit
roept tegen zijn echo
zo hoor je zelf
de eenzaamheid
tussen miljarden mensen
al die anonieme wachters
op een graf
hun enige hoop
geen massa graf
hoop deed heel lang leven
hoewel nog niet zo lang geleden
waarde hier de honger
zoekend wie verslinden
onvoorstelbaar
voor de volle buiken
genietend bij een glas
maar even goed op wacht
met listen van vergeten
en als de nood het hoogst is
is de hongerdood nabij