Eenzaam kind
Nog altijd draag ik de sporen van het eenzame
kind dat ik ooit wel was
Dát besef dringt des te pijnlijker door en wel zo
helder als glas!
Mij eindelijk daarvan ontdoen lukt er vrijwel niet
Afleiding ken ik voldoende maar ik behoud er
mijn verdriet.
Dakoyria, 2017.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-01-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Eenzaam kind’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.