«»
als vitriool aan een gezicht
alleen zijn
is een arme schooier zijn
je komt niet meer naar buiten
voor sommigen brengt de nacht nog raad
of artificiele paradijzen
het leven tekent
er is geen troost
alleen zijn heeft geen zin
maar is
zo zichtbaar als een berg
gebukt onder de mist
alleenzaamheid
alleen zijn vreet aan meals vitriool aan een gezicht
alleen zijn
is een arme schooier zijn
je komt niet meer naar buiten
voor sommigen brengt de nacht nog raad
of artificiele paradijzen
het leven tekent
er is geen troost
alleen zijn heeft geen zin
maar is
zo zichtbaar als een berg
gebukt onder de mist
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 27-12-2016
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Geert MesselisActief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘alleenzaamheid’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.