alleenzaamheid
alleen zijn vreet aan me
als vitriool aan een gezicht
alleen zijn
is een arme schooier zijn
je komt niet meer naar buiten
voor sommigen brengt de nacht nog raad
of artificiele paradijzen
het leven tekent
er is geen troost
alleen zijn heeft geen zin
maar is
zo zichtbaar als een berg
gebukt onder de mist
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-12-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘alleenzaamheid’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.