INLOGGEN
«»

alleenzaamheid

alleen zijn vreet aan me
als vitriool aan een gezicht
alleen zijn
is een arme schooier zijn
je komt niet meer naar buiten
voor sommigen brengt de nacht nog raad
of artificiele paradijzen

het leven tekent
er is geen troost
alleen zijn heeft geen zin
maar is
zo zichtbaar als een berg
gebukt onder de mist

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 27-12-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Geert Messelis
Actief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘alleenzaamheid’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.