INLOGGEN
«»

Kerker

Eenzaamheid,
is leven met spijt.
Spijt dat je eenzaam bent,
dat niemand je echt kent.
Kennelijk is niemand geïnteresseerd in jou,
mensen laten je in de kou staan.
Niemand is met je begaan,

de pijn wordt alleen maar sterker.
Je zit in het donkerste van een kerker,
geen lichtpuntje meer in de nacht.
Een nachtmerrie waar je maar niet uit komt,
vrienden komen en gaan.
Het is het einde van je bestaan,
maar dat zou je nooit toe laten staan.

Mensen moeten je herinneren uit verhalen,
God zal je moeten komen halen.
Hier blijven is de beste oplossing,

En ze leven nog lang en gelukkig,
dat is niet voor jou op toepassing.
Blijf jij maar lekker nukkig,
dat Hij bestaat is een sprookje.

geloof mij nou maar.
Na dit leven is er niets,
de hel is niet zoals Auschwitz.
De hemel is niet bestemd voor mensen zoals ik en jij,
het leven is voor mensen die sterk zijn als wij.
Niet voor mensen die niets meer zoeken in dit leven,
Die niets meer om dit leven geven.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 03-12-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

GJ
Actief sinds: 01-12-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Kerker’ van GJ zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.