INLOGGEN
«»

Kwetsbaar

Verlaten in gezelschap
Hoe eenzaam en alleen
Niemand ziet
Dat ik gered moet worden
Ik kan nergens heen
Vastgespijkerd door enorme splinters
Ben ik al bijna niet meer
Mijn redders zien niets
Ieder is druk
Over een paar jaar kan ik ontsnappen
Dat is mijn geluk

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 23-06-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Astrid van Veen
Actief sinds: 19-05-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Kwetsbaar’ van Astrid van Veen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.