«»
hebben vaak nog wel duizend en één vragen
meestal verdwijnen die naar de achtergrond
wat zij te zeggen hebben interesseert geen hond
ze horen er in deze tijd niet meer zo bij
en worden alvast gewist van de levens lei
met de rimpels en grijze haren ten spijt
zijn zij verheven van elke ijdelheid
zij mogen niet zeuren met hun A.O.W. weetje
ze hebben hun tijd gehad, dus die vergeet je
je stopt ze weg in een bejaarde huis of flat
zie zo. zegt men, dat probleem hebben we gehad.
ouderdom
Wij, genaamd en genoemd ,de oude van dagenhebben vaak nog wel duizend en één vragen
meestal verdwijnen die naar de achtergrond
wat zij te zeggen hebben interesseert geen hond
ze horen er in deze tijd niet meer zo bij
en worden alvast gewist van de levens lei
met de rimpels en grijze haren ten spijt
zijn zij verheven van elke ijdelheid
zij mogen niet zeuren met hun A.O.W. weetje
ze hebben hun tijd gehad, dus die vergeet je
je stopt ze weg in een bejaarde huis of flat
zie zo. zegt men, dat probleem hebben we gehad.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 08-03-2017
Beoordeel dit gedicht nu
| 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Mathilda van Bentum-HofkerActief sinds: 26-02-2016Informatie bij het gedicht:
Ik maak het nu zelf mee, dus schreef het op. Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ouderdom’ van Mathilda van Bentum-Hofker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Eenzaamheid
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|
