INLOGGEN
«»

Ik kende niet eens je naam...

Honderden keer liep ik voorbij je raam,
de eeuwenoude planten netjes opzij geschoven,
vaalgrijze gordijnen die ooit glanzend wit waren,
Elke kaar zat je daar,stil en eenzaam.
Je handen op je schoot gevouwen,kijkend naar de wereld,
honderden mensen voorbij en niemand kende je naam.
Elk van hen hun eigen leven,
hun eigen verhaal,de hoofden afgewenteld.
niemand die zich echt zorgen maakte om jou,
toch keek ik je keer op keer aan,
Je glimlach zal ik nooit vergeten,
je hand die zachtjes wuifde,
je ogen die me begroeten.
Ben ik dan de enige die nog heel even aan je denkt,
die nog steeds opkijkt naar je raam?
De gordijnen al een hele tijd gesloten,
de eeuwenoude planten verdord,
Honderden mensen voorbij je raam,
kent iemand je naam?
niemand meer die me aankijkt,
niemand die naar me wuift.
Waar ben je heen...wie kende jouw verhaal?

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 21-02-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

gino van de walle
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ik kende niet eens je naam...’ van gino van de walle zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.