INLOGGEN
«»

Kind

Men zegt wel moederliefde is heel onvoorwaardelijk;
zij is zo in de kern van haar bestaan
Maar waarom dan voel ik mij steeds met lege handen
wel staan?

Ik voedde je, wiegde je, zong een liedje voor jou
Bij heel slecht weer koesterde ik je, ja alles wat je
zo graag wou...

Ik leerde je lopen en praten en er was steeds die band
Wat en wanneer toch is er gebeurd, hoeveel is er nu
aan de hand?

Loslaten moet ik, zegt men steeds maar hoe doe ik dat
dan ooit?
Zozeer met jou verweven zijnd, raakt dat de kern toch
nooit!

Wat mij iets helpt is afleiding zoeken in mijn niet-
aflatende pijn
Waar o waar blijf je toch, zou je er nog wel zijn?

Dakoyria, 2016.






Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 08-02-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Kind’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.