mijn gescheurde kreten smoort
de tijd lijkt te vliegen
en de mensen hebben vleugels
maar ik ontken enige noodzaak
iedereen spreekt zo hard
zonder iets te zeggen
de realiteit almaar verzwijgend
alle herrie kolkt fel
ruisend zijn agressie
valt langzaam stil
ik hoor alleen drukkende stilte
die mijn gescheurde kreten smoort
tot onsterfelijke verlatenheid
ik sla mijn handen stuk op de leegte
ren spoorloos door mijn twijfels
en schreeuw in mijn tranen de tijd achterna
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 13-06-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)
Informatie bij het gedicht
Ik denk dat ik hierbij nummer 1 voor mijn bundel (zie profielpagina) op papier heb
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mijn gescheurde kreten smoort’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.