mijn gescheurde kreten smoort
de tijd lijkt te vliegenen de mensen hebben vleugels
maar ik ontken enige noodzaak
iedereen spreekt zo hard
zonder iets te zeggen
de realiteit almaar verzwijgend
alle herrie kolkt fel
ruisend zijn agressie
valt langzaam stil
ik hoor alleen drukkende stilte
die mijn gescheurde kreten smoort
tot onsterfelijke verlatenheid
ik sla mijn handen stuk op de leegte
ren spoorloos door mijn twijfels
en schreeuw in mijn tranen de tijd achterna
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 13-06-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Zomaar-IemandActief sinds: 20-04-2014Informatie bij het gedicht:
Ik denk dat ik hierbij nummer 1 voor mijn bundel (zie profielpagina) op papier heb Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mijn gescheurde kreten smoort’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Eenzaamheid
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|