DIE ZIEKTE

Ecos

DIE ZIEKTE
Het is je overvallen als een dief in de nacht.
De angst van binnen is niet te beschrijven en voel jij alleen.
Dierbare staan je bij maar jij geheel alleen moet die weg bewandelen.
Een angstige donkere weg en o zo eenzaam.
De diepe angst van binnen, die jij alleen voelt.
De zon schijnt buiten de vogels fluiten, maar jij hoort ze niet.
De grond verdwijnt soms onder je voeten, maar je blijft wel sterk.
Het leven is niet altijd eerlijk het geeft je liefde, pijn en verdriet.
Nooit zal het meer het zelfde zijn.
Maar het licht verschijnt na lange maanden, aan het eind van die angstige donkere weg.
De dagelijkse angst verdwijnt, maar o zo langzaam.
Innerlijke rust in je zelf maakt je sterk als wuivend riet in een storm.
Na iedere storm in het leven, gaat de zon weer schijnen.
Jij bent sterk geworden en relativeert het leven.
De zon gaat weer voor je schijnen, en je hoort de vogels weer fluiten.
Intenser ga je genieten van ieder moment dag en jaar van het leven.
Oud worden met je dierbaren is een Gods geschenk, dat wens ik je toe.
ECOS 28 januari 2007