«»
tenen krulden na applaus
hatend klapten ze hun handen
vergaten zelfs hun dank voor jou
kwetsend schudden ze hun hoofden
fluitend jouwden ze je uit
je wilde ze meer warmte geven
maar ze schreeuwden je de kou
ogen blikten slechts jaloers zijn
woorden haakten in je hart
pijn die je toen voelde leek
alsof de wereld je vergat
leegheid kijkt naar binnen
ijlheid zuigt aan laatste lucht
niet meer weten woordloos zuchten
verdwenen stilte gilt hysterisch terug
eenzaam zijn schuift grenzen
dichter bij elkaar in het
brandpunt van geen aandacht
is het afscheid slechts gebaar
verdwenen stilte gilt hysterisch terug
wereld lachte naar je voetentenen krulden na applaus
hatend klapten ze hun handen
vergaten zelfs hun dank voor jou
kwetsend schudden ze hun hoofden
fluitend jouwden ze je uit
je wilde ze meer warmte geven
maar ze schreeuwden je de kou
ogen blikten slechts jaloers zijn
woorden haakten in je hart
pijn die je toen voelde leek
alsof de wereld je vergat
leegheid kijkt naar binnen
ijlheid zuigt aan laatste lucht
niet meer weten woordloos zuchten
verdwenen stilte gilt hysterisch terug
eenzaam zijn schuift grenzen
dichter bij elkaar in het
brandpunt van geen aandacht
is het afscheid slechts gebaar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘verdwenen stilte gilt hysterisch terug’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.