INLOGGEN
«»

anoniem

mijn gekoesterde anonimiteit
niemand die me kent
al dacht ik dat het went
wil ik die kwijt?

nu verlies ik mezelf
onder de anonimiteit
waaronder ik me bedelf
wil ik hem kwijt?

al ben ik onder de mensen
niemand kent mijn ware aard
mijn diepe verlangens en wensen
die ik al zovele jaren heb bewaard

in deze tijd
van de digitale snelweg
is mijn anonimiteit
misschien sneller weg
dan ik ooit durf toe te geven
in deze tijd van het leven
is juist anonimiteit
een soort eenzaamheid?

NEE, schreeuw ik
hou op met dat getik
op je verdomde mobiel
je trapt me op mijn ziel
door me zomaar in de steek te laten
heb je dat dan niet in de gaten?

Mijn anonimiteit
wil ik op deze manier nooit kwijt.

Marill
30-03-2015


Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 01-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marill Meijs
Actief sinds: 30-03-2014Informatie bij het gedicht:

liever zonder al die media-gekte leven, al wordt het wel eens aan me "verplicht"! Auteursrechten
Op dit gedicht ‘anoniem’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.