Maskerade

DichteresMetHoop

Het is ochtend.
Zonnestralen priemen door gordijnen
en tekenen een streep licht op gevulde lakens.
Een jonge vrouw draait zich erin om
en schrikt vijf minuten later wakker.
Het is acht uur
en de wekker laat dat even weten.
De jonge vrouw wrijft de slaap uit haar ogen
en kijkt naar de lichtvlek op haar bed.
Ze zucht en beseft
Het is tijd om naar buiten te gaan.
Ze maakt zich klaar,
rookt nog een sigaret
en kijkt naar haar masker.
Elke dag draagt ze het,
elke dag twijfelt ze.
Ook vandaag.
Maar ze besluit snel
Vandaag is niet de dag
om het ware gelaat te tonen.