Melancholie (De bus)

DichteresMetHoop

De TL-verlichtte, lege bus huist vier man en een paardenkop op de grijze stoelen.
Pure gruwel op een leeg gevoel, na een oneeuwig afscheid en een afgelastte afspraak.
Versterkt door een bijpassend deuntje vastgeroest in je oren
en een boek vol zwarte romantiek tussen je verkrampte vingers.
Je kijkt rond met kille ogen en grimmige mond,
duidelijk wordt dat je geen zin hebt in een avondse babbel.
Je zit te schrijven, te denken als een ketter
en voelt je verbrand worden langs de busroute.
Na het passeren van dat ene pretpark,
ook zo melancholiek, nu een zwarte vlek, zie je nog de brandstofprijs.
Je denkt: 'Dat ze me om die prijs verbranden,
had me dan beter met was overgoten.
Als een kaars,
als de Christenen bij Nero.'
Je gedachten dommelen in,
het verdovende middel 'bus', begrijpt u wel.
Je krijgt heimwee naar je bed.