Op water en brood
Mensen zien niet meer
De schoonheid van weleer
Zij zijn immers verstard
In het leven dat hen hardt
Mijn naam draag ik al jaren
Met trots, pijn en vragen
Bekijk ik met lede ogen
Hoe zij mijn naam
Bedrogen
Het zijn zwarte zielen
Lopend over het verse gras
Van mijn schreiend graf
Nooit kom ik te boven
Wat zij mij hebben
Voorgelogen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
DichteresMetHoop (Actief sinds: 12-01-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Op water en brood’ van DichteresMetHoop zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.