INLOGGEN
«»

Op water en brood

Mensen zien niet meer
De schoonheid van weleer
Zij zijn immers verstard
In het leven dat hen hardt

Mijn naam draag ik al jaren
Met trots, pijn en vragen
Bekijk ik met lede ogen
Hoe zij mijn naam
Bedrogen

Het zijn zwarte zielen
Lopend over het verse gras
Van mijn schreiend graf
Nooit kom ik te boven
Wat zij mij hebben
Voorgelogen

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

DichteresMetHoop
Actief sinds: 12-01-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Op water en brood’ van DichteresMetHoop zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.