«»
De schoonheid van weleer
Zij zijn immers verstard
In het leven dat hen hardt
Mijn naam draag ik al jaren
Met trots, pijn en vragen
Bekijk ik met lede ogen
Hoe zij mijn naam
Bedrogen
Het zijn zwarte zielen
Lopend over het verse gras
Van mijn schreiend graf
Nooit kom ik te boven
Wat zij mij hebben
Voorgelogen
Op water en brood
Mensen zien niet meerDe schoonheid van weleer
Zij zijn immers verstard
In het leven dat hen hardt
Mijn naam draag ik al jaren
Met trots, pijn en vragen
Bekijk ik met lede ogen
Hoe zij mijn naam
Bedrogen
Het zijn zwarte zielen
Lopend over het verse gras
Van mijn schreiend graf
Nooit kom ik te boven
Wat zij mij hebben
Voorgelogen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DichteresMetHoopActief sinds: 12-01-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Op water en brood’ van DichteresMetHoop zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.