woordloos van verlaten
ik zag de ogen
van de schreeuw
haar blikken woordloos
van verlaten
de laatste stap
brak af
bewegingloos
ervaarde ik
haar zwijgend praten
een mokerslag
die mijn gevoelens
niet ontzag
die mij verwondde
tot in de
diepste gronden
maar ik loop door
nee struikel over al
die sprakeloze monden
vol aangeprate zonden
door schuld gestild
dit leven niet gewild
zeg me wat er is
waarom ben je
nog steeds verbolgen
toon mij de weg
dan kan ik je
misschien weer volgen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘woordloos van verlaten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.