zaailingen uit onze schoot
strooi ik zand
in ogen die graag kijken
laat ik te veel blijken
dat de blauwe korenbloem
zich eenzaam voelt in het groen
vervluchtigd is het zaad
waaruit ik wortel schoot
de ouderplant is dood
zaailingen uit onze schoot
ontwikkelen hun eigen loot
soms woeker ik
als onkruid tussen rozen
belemmer nooit hun groei
bewonder slechts de
kleuren die ze kozen
kruip verder langs
de borders van het leven
de wilde tuin is mijn domein
verstik geen planten die daar groeien
wil enkel samen met ze bloeien
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zaailingen uit onze schoot’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.