INLOGGEN
«»

maar altijd ook de mijne

die immense grote oppervlakte
maakt alles daaromheen nietig
en nóg meer uitgelopen kleuren
laten zich niet afzonderen

hier neemt zij helemaal de wereld in
met buitenranden, gescheurde huid
en een gelaat, uitgeblust in ’t grauw
kaken binnenwaarts in voelbare koude

verlang ik naar lucht en het zilte
van golven die op dijken breken
wanneer zij haar andere kant toont
niets vrijgeeft van onmetelijke wijdte

als een breed filmdoek ligt zij
bleker dan haar bestaan
waaruit ik gekomen ben
zij die mij eenzaamheid laat voelen
eenzaamheid die niet van deze wereld is

maar altijd ook de mijne

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 28-10-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

sunset
Actief sinds: 08-10-2014Informatie bij het gedicht:

Auteursrechten
Op dit gedicht ‘maar altijd ook de mijne’ van sunset zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.