wanneer toch

Peter Paul Doodkorte

terwijl ik dankbaar stilstaan mag
bij de mensen die het leven lieten
in de strijd voor vrijheid en vrede
marcheren elders nog vele voeten
op bevel van honger naar macht
door de straten akkers en velden
waarop zij dood en verderf zaaien
met geweld dat geen mens ontziet

wanneer vraag ik in de stilte mij af
zijn de lessen dan eindelijk geleerd
van de pijn van leugens en verraad
die geen mens rechtvaardigen kan
zijn er geen loopgraven meer nodig
geen bommen mijnen en granaten
die met verzengend vuur vlammen
wat liefde het leven gegeven heeft

zal ik ooit vrijheid en vrede vieren
met de kinderen van de toekomst
in dankbaarheid stilstaan mogen
met opgeheven hoofd fier en trots
om stil fluisterend hen te vertellen
dat het vuur van onze herinnering
voor altijd in vrijheid vlammen kan
in vrede die zij voor ons bevochten