Hoezee het is weer dodenherdenking

elze schollema

het is alsof de klok zich
vierkant gedraagt, de vlakke noordzijde
wankelt vol eeuwenoud zeer en koudt
zich kouder naar gelang de tijd stijgt

het zuiden donkert en flankeert messcherp
richting het oosten, de brijachtige substantie
vloeit de wereld rond en verlegt de evenaar
die wij dragen in onze hand

het westen gedraagt zich als een wesp
die te vaak gestoken en slachtoffert
zichzelf in stilte waar bloemen en kransen
de stuivelingen zijn die uit de lucht zijn
komen vallen