Dagpauwoog

Paul Duyvesteyn

Op een brandnetelblad sluimert een dagpauwoog,
met oranje vleugels uitgespreid
om zonnewarmte te omarmen
Met blauwe oogvlekken op zijn vleugel
dwaalt zijn blik in een wereld vol mystiek,
doordringt hij vogels en spinnen met vrees,
de vijanden die hem omringen

Wanneer hij opstijgt, omhullen zijn vleugels de lichtstralen,
zichzelf verbergend in de schaduw van zijn vlucht
terwijl hij kleurrijke paden in de lucht schildert,
op zoek naar de blauwe distel
Hij rolt traag als een veer,
zijn tong uitgestoken,
hunkerend naar nectar, naar het leven,
om eieren te leggen,
een belofte van voortgang,
een nieuwe dageraad van bestaan

Hij roept verwondering op,
een moment van verbinding met de natuur
Zijn pracht schept vreugde en verbazing,
een verlangen hem te volgen op zijn reis