Scholekster

Paul Duyvesteyn

Door warme adem van de zon
wordt het land met een gouden gloed toegedekt
De boer die met een mestkar de veldweide betreedt,
ziet dat de broedende scholekster niet vertrekt

Met zijn zwartwitte verenkleed is hij van verre herkenbaar
Zijn roze poten lichten scherp op tegen het weelderige groen
Zijn doordringende luide roep, heeft de boer doen schrikken,
maar met zijn grondbemester blijft hij ongrijpbaar, onvoorspelbaar