HET LATE GRAZEN

Han Messie

Frisse avondnevel streelt zacht en minzaam
geurige weide, door bos omgeven,
waar kleine schuwe vorsten zich begeven
naar hun maaltijd, schrijden plechtig langzaam.

Het veldgewas, smakelijk en voedzaam,
doet elke ree vreugdevol opleven,
daarbij onder lichte spanning beven.
Loert, ergens verborgen, een gevreesde naam?

Het omhullende wit versterkt zekerheid
van rustig dooreten, is tot opgaan
in alles beschermend duister bereid.

Olterterper edelwild is voldaan
bij 't nachtelijke zwart der veiligheid:
over wijdte , door struiken: vertrouwde baan.