Albatros

Paul Duyvesteyn

Ik reis met een albatros mee
Zit zwoel tussen zijn vleugels gevouwen
Als hij ze breeduit slaat,
rimpelt een lichte wind mijn huid
en wordt ik door bovenwolkse zonnestralen opgewarmd

Zo vlieg ik over mensloze eilanden,
waar natuur het koninkrijk beheert
Ook raak ik verstikt in scheepswalmen,
en neem in opwoelende zee
luchthappende vissen waar

Nu vlieg ik vlak boven water
Sterke vleugels spatten zoute waterdruppels op mijn voorhoofd
Plots duikt hij in de golven,
kan mij ternauwernood vasthouden

Daarna stijgt hij op,
een spartelende vis in zijn snavel
Als hij hem doorslikt,
beweeg ik een stukje op en neer