De vogel en ik even maatjes
De vogel buiten, naar ik zie, ontbijt net als ik
Ik geniet ervan hoe hij nog oude besjes opeet
Energiek wipt zijn staart op en neer en per bes
meer om zich heen vergeet...
Voor het moment zijn we even elkaars maatjes,
ook ik hap en drink immers vol vuur!
Mijn krachten voel ik geleidelijk aan duidelijk
toenemen op dit tamelijk vroege ochtendlijk uur.
Dakoyria, 2022.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-03-2022
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De vogel en ik even maatjes’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.