ACHTERNA

Han Messie

De tijger sluipt deinend door dichte struiken;
zijn zolen komen als donzen kussens neer.
De neus snuift diep, gaat voortdurend heen en weer.
Welke windstreek laat zich het beste ruiken?

"Mag ik spoedig mijn maaltijd gebruiken?"
denkt 's wildernis' grote, gevreesde heer.
Beducht zijn het zwijn en 't hert, zelfs de beer.
Een sluw dier kan het gevaar ontduiken.

De jakhals volgt de sierlijke jager,
ontwijkt diens reuk en oog, maakt lichte sprongen,
verschuilt zich even, loopt dan wat trager.

Hoger heeft schoon speurwezen verwrongen,
drijft de achterbakse, bange belager:
lust tot zelf zoeken is geheel verdrongen.