Een dúif?
Ik kan mijn oren bijna niet geloven en twijfel
zelfs aan hun vermogen.....
Hoor ik niet een duif al koeren? Tamelijk in
de verte, maar tóch
Is het soms omdat ik het zelf zo zielsgraag wil?
Verder is het buiten muisstil
Ik verheug me niettemin, wéét het kan niet lang
meer uitblijven
Of ik ik me nu al dan niet vergis, geniet ik alvast
van hun parmantige dikke lijven!
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een dúif?’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.