INLOGGEN
«»

VELUWEZWIJN

In het dichte sparrenbos
soest de ruige zwarthaar loom
beschut door strenge gedrongen schaduw
sterke zonnestipjes loeren vergeefs

avondkoelte doet werken
het dier drentelt onder hoge eiken
zijn slurfneus opent de zwakke grond
die onnoemelijk kracht vat
alles te schenken
halfvergane vruchten
zwammen
wormen
de schoonste schat tussen aardkluiten

bij de brede weg
huivert het late licht verkwikkend
als de zacht waaiende ijlblauwe jurk
van een reusachtige fee
mensen gooien bokken godenspijs
voor hem neer
LUI smullen!

ach
de hoogpotige brood- en koekwerpers
slaken onbeschaamde kreten
maken weerzinwekkende gebaren...

zoek weer huiselijke woestheid
binnen de vertrouwde takkenwirwar
waar het duister je liefderijk bewaart

gevallen lover fijnwroeten
veredelt dagelijks leven
zomers modderbad brengt grootste hulde
aan 't eigen lichaam.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-06-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Op de Veluwe hebben mensen er plezier in om oud brood en koek voor de zwijnen te werpen, die er dan begerig aan komen gerend. Toch is het altijd nog beter om die dieren hun natuurlijk kostje op te laten scharrelen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VELUWEZWIJN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.