Bevlogen vrijheid

Willem Bernardus Tijssen

Aankomen vliegen als een grasparkiet.
In vrijheid leven ging even niet.
Een rustplaats schepte een nieuwe droom,
die in vrijheid uitvloog heel gewoon.

Teer en minnelijk bevlogen keek
de gevleugelde mij in de ogen.
Een soort kraaloogige herkenning
van verstandhouding en wederzijdse
gewenning. Tussen een wereld van
verschil. Van de menselijke behoudzucht en
een vogeltje dat weer vliegen wil.
Niets is voor eeuwig. Ook niet de liefde
van de mens voor wat lonkt naar de vrijheid
in de natuur. De zucht te behouden
houdt niet gevangen hetgeen kiest
voor een eigen avontuur.