VERRUIMING
Jonge konijntjes
verlaten voor 't eerst hun geboortehol
zien verbaasd die nieuwe verblijven:
wentelkamers onder lage takken
hier heerlijk ruim
verderop gedrongen
overal open _ elkaar verbindend
luchtig ruisend nodend
tot vrolijk voortspringen
zoeken naar 't oneindige
een gedaantenloze wijdte
verjaagt de vertrouwde wereld
maakt rappe poten hangerig
geeft lust weg te zinken
gevangen door vertrouwde grond
frisse grasdruppels
wekken nooit gevoelde moed
de schranspartij van klaver wacht
leven tussen dichte struiken
in een klein grasveld
binnen het fabriekshek.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 28-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Een stuk grond, bij een fabriek horend, is vaak met bosjes beplant. Dit is al een hele leefwereld voor konijnen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERRUIMING’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.