INLOGGEN
«»

Een éigen taal

Je sprak woordenloos in de jouw eigen taal
Intuïtief dieren benaderend, zo zonder enige
omhaal.

Als een nog jong kind scharrelde jij met mega
grote honden rond, die jou dan ook nog
gehoorzaamden... Onder de indruk hield ík
maar mijn mond.

Ponies en grote paarden gebaarde je met
slechts een lichte druk van je laars
Daar gíng je dan, mij latend uiterst verbaasd.

Je lijkt een mensenkind uit een volstrekt
ander land Zélf begreep ik daar niets van,
sterker: je nam míj dan bij de hand!
Wonderbaarlijk wel, die eenheid... onuit-
gesproken en zonder noemenswaardige strijd!

Dakoyria, 2018.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-01-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een éigen taal’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.