Een éigen taal
Je sprak woordenloos in de jouw eigen taalIntuïtief dieren benaderend, zo zonder enige
omhaal.
Als een nog jong kind scharrelde jij met mega
grote honden rond, die jou dan ook nog
gehoorzaamden... Onder de indruk hield ík
maar mijn mond.
Ponies en grote paarden gebaarde je met
slechts een lichte druk van je laars
Daar gíng je dan, mij latend uiterst verbaasd.
Je lijkt een mensenkind uit een volstrekt
ander land Zélf begreep ik daar niets van,
sterker: je nam míj dan bij de hand!
Wonderbaarlijk wel, die eenheid... onuit-
gesproken en zonder noemenswaardige strijd!
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 13-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een éigen taal’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dieren (algemeen)
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|