Het ezeltje Asinus

Willem Bernardus Tijssen

Het ezeltje Asinus naar men zegt dom
en koppig, bovendien; torst een last aan
literaire beelden en icoonvorming,
die in de taal niet snel zijn evenknie zal zien.

Grijs of bruin; één meter veertig boven
boven de aarde; krijgt ook zijn werklust
in deemoed en nederigheid religieuze
waarden.

Het ezeltje Asinus; wie kent niet Jeruzalem 's
Palmpasen onthaal van berijder Jezus voor
zijn laatste avondmaal. Nu nog symbolisch,
zoals vaak wordt gezien; is iedere ezel van
een kruispatroon in zijn vacht voorzien.

In spreekwoorden en in de algemene literatuur
is de rol van het ezeltje Asinus vermakelijk schoon
en puur. Wie kent niet Midas met zijn ezelsoren;
of Dik Trom op de ezel gezeten achterste voren.
Dan ook Sancho Panza Quijote trouwe knecht
op zijn ezel gezeten tijdens een windmolen gevecht.

Laten wij ons niet tweemaal stoten aan dezelfde steen.
Want in onze literaire beeldvorming is het ezeltje Asinus
nummer één. Als de tafel wordt gedekt en een knuppel
zijn benen strekt hoef je geen schilder te wezen om iets
van kleur tussen al dat grijs te kunnen lezen.