De duiven van Amsterdam

Willem Bernardus Tijssen

Boven Amsterdam vliegen duiven.
Zij strijken neer op de Dam. Zij dalen
af langs de rode daken van de huizen;
in hun toenadering tot de mensen zijn
zij tam. Zij kennen elke plaats van Mokum
en zijn geschiedenis; in vreugde en in
droevenis. Bont en grijs kleuren zij de
pleinen van Oud Amsterdam.

Boven Amsterdam vliegen duiven.
Zij strijken neer op de platjes langs
het IJ. Zij kennen de gang van de boten
op het water; en stuiven op bij het
ongewisse van het tij. Zij spiegelen zich
ijdel in wat de stad tot leven is; en maken
als vliegende loten deel uit van de belevenis.
Bont en grijs kleuren zij de havenkades
van Oud Amsterdam.

Boven Amsterdam vliegen duiven.
Zij kennen de stad met zij stille omgang.
Zij koesteren de herinnering als vredesduif;
en zijn tot een attractie voor de drommen toeristen
op de Dam. Zij zijn het symbool van de vrijheid in
vrede, waar Amsterdam voor heeft gestreden.
Bont en grijs kleuren zij de geschiedenis van
Oud Amsterdam.

Boven Amsterdam vliegen duiven.
Zij vertegenwoordigen met hun komen
en gaan, de wortels onder het stadse bestaan.
Een hoop uit ieder's droom; niet ongrijpbaar en
zonder zin, maar gericht op een toekomst ;
de vredestak van een nieuw begin. Het water,
de mensen en de duiven, drie-eenheid aan de
stam, vertegenwoordigen zij de drie kruizen in
het wapen van Amsterdam.